تفاوت فنر گازی و فنر بادی

فنر گازیک عنصر الاستیک با گاز و مایع به عنوان محیط کار است. از لوله فشار، پیستون، میله پیستون و چندین قطعه اتصال تشکیل شده است. فضای داخلی آن با نیتروژن پرفشار پر شده است. از آنجایی که یک سوراخ در پیستون وجود دارد، فشار گاز در دو سر پیستون برابر است، اما سطح مقطع در دو طرف پیستون متفاوت است. یک سر به میله پیستون متصل است در حالی که سر دیگر متصل نیست. تحت تأثیر فشار گاز، فشار به سمت طرف با سطح مقطع کوچک ایجاد می شود، یعنی خاصیت ارتجاعیفنر گازی، نیروی الاستیک را می توان با تنظیم فشارهای مختلف نیتروژن یا میله های پیستون با قطرهای مختلف تنظیم کرد. فنر گازی متفاوت از فنر مکانیکی دارای منحنی الاستیک تقریبا خطی است. ضریب الاستیسیته X فنر گازی استاندارد بین 1.2 تا 1.4 است و سایر پارامترها را می توان به طور انعطاف پذیر با توجه به الزامات و شرایط کاری تعریف کرد.

هنگامی که فنر هوای لاستیکی کار می کند، محفظه داخلی با هوای فشرده پر می شود تا یک ستون هوای فشرده تشکیل شود. با افزایش بار ارتعاشی، ارتفاع فنر کاهش می یابد، حجم محفظه داخلی کاهش می یابد، سفتی فنر افزایش می یابد و ناحیه باربری موثر ستون هوا در محفظه داخلی افزایش می یابد. در این زمان ظرفیت باربری فنر افزایش می یابد. هنگامی که بار ارتعاشی کاهش می یابد، ارتفاع فنر افزایش می یابد، حجم محفظه داخلی افزایش می یابد، سفتی فنر کاهش می یابد و ناحیه باربری موثر ستون هوا در محفظه داخلی کاهش می یابد. در این زمان ظرفیت باربری فنر کاهش می یابد. به این ترتیب که در کورس موثر فنر بادی، ارتفاع، حجم حفره داخلی و ظرفیت باربری فنر بادی با افزایش و کاهش بار ارتعاشی دارای انتقال انعطاف پذیر صاف بوده و دامنه و بار ارتعاشی به طور موثر کنترل شده است. . سفتی و ظرفیت باربری فنر نیز با افزایش یا کاهش شارژ هوا قابل تنظیم است و همچنین می توان محفظه هوای کمکی را برای دستیابی به تنظیم خودکار وصل کرد.